nerede kalıyor?

Hangi tarafımdan bakıyorum acaba.
Gözlerimi kısarakta baksam bir anlam çıkaramıyorum.
Herkes bir şeyleri çok iyi anlıyormuş.
Meğer bir tek ben farkedememişim.
Onlara göre de her şey güzelmiş aslında.
Meğer bir tek ben tadına varamamışım.
Yolları uzunken kestirmeden girebilmişler sokağa.
Meğer bir tek ben köşede saatlerce beklemişim.
Meğer benmişim odalarının her bir köşesinde sineye çekilen,
Ağlayamamayı anlamlaştıramayan,
Yorulduğunda daha da hızlı koşan,
Düşmemek için dengesini kontrol altında tutan,
Elleri titrediğinde rahat davranma zorunluluğunda kalan.
Meğer
Benmişim
Giderken gitmediğini farkeden.
Şimdi ben,
Neyin ne tarafında kalıyorum,
Bilmiyorum.